常州先生以太守入对五首 其二

常州先生以太守入对五首 其二原文：

下面接写柳色绵延不断。一到春天，路旁堤畔之柳笼烟罩雾，葱茏翠绿，望之令人心醉。诗人的目光，正是被这迷人的柳色所牵引，向前移去，直到桥边，眼看柳色就要被隔断，可是跨过桥去，向旁一弯，却又顺着长堤，向前延伸，最后虽然眼中已望不见柳，但心中仿佛仍然见到青青的柳色向远方伸去。“行”作“行踪”、“踪迹”解。“意相随”既指春柳傍随长堤而去，也指诗人的心为柳所系，紧随不舍，最后直至青楼酒旗、柳花似雪之处。“青楼”、“酒旗”是人间繁华之地；飞花似雪是春柳盛极之时。“忍”即忍心之意，字里透露出诗人的痛惜之情。花飞似雪，固然美极盛极，然而繁华已极，就意味着离凋谢不远。两句把春柳的繁华写到极致，也把人的爱惜之情写到极点。纪昀评此诗云：“五、六句空外传神，极为得髓。结亦情致可思。”（《李义山诗集辑评》）这四句，意境很美，言外之意不尽，很耐人寻味。
下过小雨后，蝴蝶沾水发腻的粉翅在夕阳的照耀下，发出微光。它刚随着蜜蜂飞进小院，又陪柳絮越过东墙，经常为鲜花奔忙。注释
你虽有万贯财，争如俺七步才。两件儿那一件声名大？你那财常踏着那虎口去红尘中走，我这才但跳过龙门向金殿上排。你休要嘴儿尖舌儿快，这虔婆怕不口甜如蜜罐，他可敢心苦似黄蘖。兀那李玉壶，你这等穷身泼命，俺女孩儿守着你做甚么那？
主要问题是两个，一是标题，前面“逢雪宿芙蓉山”六字似已申足诗题，何以还要加上“主人”两字?于是有人以为此(...)
束发随朝三十生，官居京兆有威权。可怜清操如秋水，不受人间枉法钱。老夫姓王名辅，字公弼。祖贯东京人氏。自中甲第以来，累蒙擢用，随朝数载。因老夫廉能清正，口无恶言，心无妄虑，常孜孜于忠孝，不数数于功名。谢圣思可怜，所除长安府尹之职。不幸夫人早亡，止有一女，小字柳眉儿，年长一十八岁，未曾许聘。圣人赐俺开元通宝金钱五十文，永为家宝。老夫将金钱与女孩儿随身悬带，教他避邪驱恶。今奉圣人的命，明日三月初三，但是在京城里外官员，市户军民，百姓人家，或妾或女，都要赴九龙池赏杨家一捻红。那九龙池，周围牵红绳为界。红绳里是文武官员家妻妾女孩儿，红绳外是军民百姓家妻妾女孩儿，系是圣语，非同小可。老夫叫将女孩儿出来。分付他明日去九龙池赏杨家一捻红。孩儿那里？妾身是王府尹的女儿，小宇柳眉，正在绣房中做女工。父亲呼唤，不知有甚事。老相公在前庭呼唤哩。咱见父亲去来。父亲，叫你女儿有何分付？孩儿，叫你出来，不为别事。明日是三月三日，但是官员市户军民百姓妻妾女孩儿都要到九龙池上，赏杨家一捻红。我叫你来收拾细车儿须索前去。父亲，我是未出嫁的女孩儿，怎生去的。孩儿，此事非同小可。乃是圣人的特旨，并不敢隐一人。你须索走一遭去。女孩儿从幼未曾出着闺门，我又不知路径，教我怎么去的。孩儿，此事容易，明日驾起一辆细车儿，着梅香相伴，叫两个老成伴当伏侍你去。既然如此。即当领命。张千，另着两个老成些的伴当，同小姐九龙池上赏杨家一捻红，疾去早来者。小官姓贺名知章，字季真。四明人也。幼与李太白、韩飞卿为友。自别之后，小官任至礼部侍郎。兼集贤院学士之职。今因小弟韩飞卿撺过卷子，未曾除授。此人则是贪恋酒色，无如奈何。今日小官在于私宅，聊备蔬酌与飞卿拂尘。此人酒互半酣，不知何往，小官问家人每，说道他九龙池上去了。此人带酒也，若到九龙池上，见了那贵家妻妾美女，必然惹事。左右，将马来，小官直至九龙池上，寻韩飞引即走(...)
宋之问的家乡一说在汾州（今山西汾阳附近），一说在弘农（今河南灵宝西南），离诗中的“汉江”都比较远。所谓“近(...)
随着“朦胧诗”这一新流派在现代诗坛上的出现，文学评论家们是非蜂起，对她褒贬不一。或以为“朦胧”即是“晦涩”的代名词。皇甫松这首词之美在“朦胧”，是指它的气象“朦胧”，境界“朦胧”。就语句而言，她字字如在目前，一点也不流于“晦涩”的。披文见情，一读便知词人曾经在风光旖旎的江南水乡生活和漫游过，江南水乡的旖旎风情给他留下了永远也不能够忘怀的美好记忆，使他朝思暮想，使他魂牵梦萦，终至满怀深情地飞动彩笔，写出了风流千古的清辞丽句。但“一读便知”却并不等于“一览无余”，细细吟味，全词还是很蕴藉、很耐咀嚼的。具体地说，上两句只写烛残屏暗，而词人在入梦前有一长段时间的展转反侧，居然可知；下三句只写梦中之愉悦，而词人醒时之惆怅又可于言外得之。凡此都是藏锋未露的含蓄之笔，不应草草看过。除此之外，更有一桩费人思量之事，那就是此篇的主旨究为怀念江南之地呢，还是怀念江南之人？或者，怀地、怀人，兼而有(...)
薄日烘晴，轻烟笼晓，春风绣出林塘。笑溪桃、并坞杏，忒煞寻常。东君处，没他后、成甚风光。
缺月、梧桐、深院、清秋，这一切无不渲染出一种凄凉的境界，反映出词人内心的孤寂之情，同时也为下片的抒情做好铺垫。作为一个亡国之君，一个苟延残喘的囚徒，他在下片中用极其婉转而又无奈的笔调，表达了心中复杂而又不可言喻的愁苦与悲伤。(...)

常州先生以太守入对五首 其二拼音解读：

xià miàn jiē xiě liǔ sè mián yán bú duàn 。yī dào chūn tiān ，lù páng dī pàn zhī liǔ lóng yān zhào wù ，cōng lóng cuì lǜ ，wàng zhī lìng rén xīn zuì 。shī rén de mù guāng ，zhèng shì bèi zhè mí rén de liǔ sè suǒ qiān yǐn ，xiàng qián yí qù ，zhí dào qiáo biān ，yǎn kàn liǔ sè jiù yào bèi gé duàn ，kě shì kuà guò qiáo qù ，xiàng páng yī wān ，què yòu shùn zhe zhǎng dī ，xiàng qián yán shēn ，zuì hòu suī rán yǎn zhōng yǐ wàng bú jiàn liǔ ，dàn xīn zhōng fǎng fó réng rán jiàn dào qīng qīng de liǔ sè xiàng yuǎn fāng shēn qù 。“háng ”zuò “háng zōng ”、“zōng jì ”jiě 。“yì xiàng suí ”jì zhǐ chūn liǔ bàng suí zhǎng dī ér qù ，yě zhǐ shī rén de xīn wéi liǔ suǒ xì ，jǐn suí bú shě ，zuì hòu zhí zhì qīng lóu jiǔ qí 、liǔ huā sì xuě zhī chù 。“qīng lóu ”、“jiǔ qí ”shì rén jiān fán huá zhī dì ；fēi huā sì xuě shì chūn liǔ shèng jí zhī shí 。“rěn ”jí rěn xīn zhī yì ，zì lǐ tòu lù chū shī rén de tòng xī zhī qíng 。huā fēi sì xuě ，gù rán měi jí shèng jí ，rán ér fán huá yǐ jí ，jiù yì wèi zhe lí diāo xiè bú yuǎn 。liǎng jù bǎ chūn liǔ de fán huá xiě dào jí zhì ，yě bǎ rén de ài xī zhī qíng xiě dào jí diǎn 。jì yún píng cǐ shī yún ：“wǔ 、liù jù kōng wài chuán shén ，jí wéi dé suǐ 。jié yì qíng zhì kě sī 。”（《lǐ yì shān shī jí jí píng 》）zhè sì jù ，yì jìng hěn měi ，yán wài zhī yì bú jìn ，hěn nài rén xún wèi 。
xià guò xiǎo yǔ hòu ，hú dié zhān shuǐ fā nì de fěn chì zài xī yáng de zhào yào xià ，fā chū wēi guāng 。tā gāng suí zhe mì fēng fēi jìn xiǎo yuàn ，yòu péi liǔ xù yuè guò dōng qiáng ，jīng cháng wéi xiān huā bēn máng 。zhù shì
nǐ suī yǒu wàn guàn cái ，zhēng rú ǎn qī bù cái 。liǎng jiàn ér nà yī jiàn shēng míng dà ？nǐ nà cái cháng tà zhe nà hǔ kǒu qù hóng chén zhōng zǒu ，wǒ zhè cái dàn tiào guò lóng mén xiàng jīn diàn shàng pái 。nǐ xiū yào zuǐ ér jiān shé ér kuài ，zhè qián pó pà bú kǒu tián rú mì guàn ，tā kě gǎn xīn kǔ sì huáng niè 。wū nà lǐ yù hú ，nǐ zhè děng qióng shēn pō mìng ，ǎn nǚ hái ér shǒu zhe nǐ zuò shèn me nà ？
zhǔ yào wèn tí shì liǎng gè ，yī shì biāo tí ，qián miàn “féng xuě xiǔ fú róng shān ”liù zì sì yǐ shēn zú shī tí ，hé yǐ hái yào jiā shàng “zhǔ rén ”liǎng zì ?yú shì yǒu rén yǐ wéi cǐ (...)
shù fā suí cháo sān shí shēng ，guān jū jīng zhào yǒu wēi quán 。kě lián qīng cāo rú qiū shuǐ ，bú shòu rén jiān wǎng fǎ qián 。lǎo fū xìng wáng míng fǔ ，zì gōng bì 。zǔ guàn dōng jīng rén shì 。zì zhōng jiǎ dì yǐ lái ，lèi méng zhuó yòng ，suí cháo shù zǎi 。yīn lǎo fū lián néng qīng zhèng ，kǒu wú è yán ，xīn wú wàng lǜ ，cháng zī zī yú zhōng xiào ，bú shù shù yú gōng míng 。xiè shèng sī kě lián ，suǒ chú zhǎng ān fǔ yǐn zhī zhí 。bú xìng fū rén zǎo wáng ，zhǐ yǒu yī nǚ ，xiǎo zì liǔ méi ér ，nián zhǎng yī shí bā suì ，wèi céng xǔ pìn 。shèng rén cì ǎn kāi yuán tōng bǎo jīn qián wǔ shí wén ，yǒng wéi jiā bǎo 。lǎo fū jiāng jīn qián yǔ nǚ hái ér suí shēn xuán dài ，jiāo tā bì xié qū è 。jīn fèng shèng rén de mìng ，míng rì sān yuè chū sān ，dàn shì zài jīng chéng lǐ wài guān yuán ，shì hù jun1 mín ，bǎi xìng rén jiā ，huò qiè huò nǚ ，dōu yào fù jiǔ lóng chí shǎng yáng jiā yī niǎn hóng 。nà jiǔ lóng chí ，zhōu wéi qiān hóng shéng wéi jiè 。hóng shéng lǐ shì wén wǔ guān yuán jiā qī qiè nǚ hái ér ，hóng shéng wài shì jun1 mín bǎi xìng jiā qī qiè nǚ hái ér ，xì shì shèng yǔ ，fēi tóng xiǎo kě 。lǎo fū jiào jiāng nǚ hái ér chū lái 。fèn fù tā míng rì qù jiǔ lóng chí shǎng yáng jiā yī niǎn hóng 。hái ér nà lǐ ？qiè shēn shì wáng fǔ yǐn de nǚ ér ，xiǎo yǔ liǔ méi ，zhèng zài xiù fáng zhōng zuò nǚ gōng 。fù qīn hū huàn ，bú zhī yǒu shèn shì 。lǎo xiàng gōng zài qián tíng hū huàn lǐ 。zán jiàn fù qīn qù lái 。fù qīn ，jiào nǐ nǚ ér yǒu hé fèn fù ？hái ér ，jiào nǐ chū lái ，bú wéi bié shì 。míng rì shì sān yuè sān rì ，dàn shì guān yuán shì hù jun1 mín bǎi xìng qī qiè nǚ hái ér dōu yào dào jiǔ lóng chí shàng ，shǎng yáng jiā yī niǎn hóng 。wǒ jiào nǐ lái shōu shí xì chē ér xū suǒ qián qù 。fù qīn ，wǒ shì wèi chū jià de nǚ hái ér ，zěn shēng qù de 。hái ér ，cǐ shì fēi tóng xiǎo kě 。nǎi shì shèng rén de tè zhǐ ，bìng bú gǎn yǐn yī rén 。nǐ xū suǒ zǒu yī zāo qù 。nǚ hái ér cóng yòu wèi céng chū zhe guī mén ，wǒ yòu bú zhī lù jìng ，jiāo wǒ zěn me qù de 。hái ér ，cǐ shì róng yì ，míng rì jià qǐ yī liàng xì chē ér ，zhe méi xiāng xiàng bàn ，jiào liǎng gè lǎo chéng bàn dāng fú shì nǐ qù 。jì rán rú cǐ 。jí dāng lǐng mìng 。zhāng qiān ，lìng zhe liǎng gè lǎo chéng xiē de bàn dāng ，tóng xiǎo jiě jiǔ lóng chí shàng shǎng yáng jiā yī niǎn hóng ，jí qù zǎo lái zhě 。xiǎo guān xìng hè míng zhī zhāng ，zì jì zhēn 。sì míng rén yě 。yòu yǔ lǐ tài bái 、hán fēi qīng wéi yǒu 。zì bié zhī hòu ，xiǎo guān rèn zhì lǐ bù shì láng 。jiān jí xián yuàn xué shì zhī zhí 。jīn yīn xiǎo dì hán fēi qīng cuān guò juàn zǐ ，wèi céng chú shòu 。cǐ rén zé shì tān liàn jiǔ sè ，wú rú nài hé 。jīn rì xiǎo guān zài yú sī zhái ，liáo bèi shū zhuó yǔ fēi qīng fú chén 。cǐ rén jiǔ hù bàn hān ，bú zhī hé wǎng ，xiǎo guān wèn jiā rén měi ，shuō dào tā jiǔ lóng chí shàng qù le 。cǐ rén dài jiǔ yě ，ruò dào jiǔ lóng chí shàng ，jiàn le nà guì jiā qī qiè měi nǚ ，bì rán rě shì 。zuǒ yòu ，jiāng mǎ lái ，xiǎo guān zhí zhì jiǔ lóng chí shàng ，xún hán fēi yǐn jí zǒu (...)
sòng zhī wèn de jiā xiāng yī shuō zài fén zhōu （jīn shān xī fén yáng fù jìn ），yī shuō zài hóng nóng （jīn hé nán líng bǎo xī nán ），lí shī zhōng de “hàn jiāng ”dōu bǐ jiào yuǎn 。suǒ wèi “jìn (...)
suí zhe “méng lóng shī ”zhè yī xīn liú pài zài xiàn dài shī tán shàng de chū xiàn ，wén xué píng lùn jiā men shì fēi fēng qǐ ，duì tā bāo biǎn bú yī 。huò yǐ wéi “méng lóng ”jí shì “huì sè ”de dài míng cí 。huáng fǔ sōng zhè shǒu cí zhī měi zài “méng lóng ”，shì zhǐ tā de qì xiàng “méng lóng ”，jìng jiè “méng lóng ”。jiù yǔ jù ér yán ，tā zì zì rú zài mù qián ，yī diǎn yě bú liú yú “huì sè ”de 。pī wén jiàn qíng ，yī dú biàn zhī cí rén céng jīng zài fēng guāng yǐ nǐ de jiāng nán shuǐ xiāng shēng huó hé màn yóu guò ，jiāng nán shuǐ xiāng de yǐ nǐ fēng qíng gěi tā liú xià le yǒng yuǎn yě bú néng gòu wàng huái de měi hǎo jì yì ，shǐ tā cháo sī mù xiǎng ，shǐ tā hún qiān mèng yíng ，zhōng zhì mǎn huái shēn qíng dì fēi dòng cǎi bǐ ，xiě chū le fēng liú qiān gǔ de qīng cí lì jù 。dàn “yī dú biàn zhī ”què bìng bú děng yú “yī lǎn wú yú ”，xì xì yín wèi ，quán cí hái shì hěn yùn jiè 、hěn nài jǔ jiáo de 。jù tǐ dì shuō ，shàng liǎng jù zhī xiě zhú cán píng àn ，ér cí rén zài rù mèng qián yǒu yī zhǎng duàn shí jiān de zhǎn zhuǎn fǎn cè ，jū rán kě zhī ；xià sān jù zhī xiě mèng zhōng zhī yú yuè ，ér cí rén xǐng shí zhī chóu chàng yòu kě yú yán wài dé zhī 。fán cǐ dōu shì cáng fēng wèi lù de hán xù zhī bǐ ，bú yīng cǎo cǎo kàn guò 。chú cǐ zhī wài ，gèng yǒu yī zhuāng fèi rén sī liàng zhī shì ，nà jiù shì cǐ piān de zhǔ zhǐ jiū wéi huái niàn jiāng nán zhī dì ne ，hái shì huái niàn jiāng nán zhī rén ？huò zhě ，huái dì 、huái rén ，jiān ér yǒu (...)
báo rì hōng qíng ，qīng yān lóng xiǎo ，chūn fēng xiù chū lín táng 。xiào xī táo 、bìng wù xìng ，tuī shà xún cháng 。dōng jun1 chù ，méi tā hòu 、chéng shèn fēng guāng 。
quē yuè 、wú tóng 、shēn yuàn 、qīng qiū ，zhè yī qiē wú bú xuàn rǎn chū yī zhǒng qī liáng de jìng jiè ，fǎn yìng chū cí rén nèi xīn de gū jì zhī qíng ，tóng shí yě wéi xià piàn de shū qíng zuò hǎo pù diàn 。zuò wéi yī gè wáng guó zhī jun1 ，yī gè gǒu yán cán chuǎn de qiú tú ，tā zài xià piàn zhōng yòng jí qí wǎn zhuǎn ér yòu wú nài de bǐ diào ，biǎo dá le xīn zhōng fù zá ér yòu bú kě yán yù de chóu kǔ yǔ bēi shāng 。(...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

缺月、梧桐、深院、清秋，这一切无不渲染出一种凄凉的境界，反映出词人内心的孤寂之情，同时也为下片的抒情做好铺垫。作为一个亡国之君，一个苟延残喘的囚徒，他在下片中用极其婉转而又无奈的笔调，表达了心中复杂而又不可言喻的愁苦与悲伤。(...)
“别多”以下八句为第三段，写牛郎织女七夕乍会又离的悲痛。一年三百六十日，他们只有一个晚上能够相会，真是“别多会少”，但这是天帝的命令，无可奈何。如果是个忘情者，倒也罢了，却偏偏想起了从前夫唱妇随的无限恩爱，怎能不痛苦万分。他们匆匆相会，离愁别恨还未说完，可是“烛龙已驾随羲和”。神话传说中的烛龙（在北方无日处，目发巨光，睁眼为昼，闭眼为夜），已随御日车之神羲和拉着太阳从东方升起，一年一度的七夕就这样消逝了。守在河边监视他们的天官严厉执行天帝的命令，不管她们“相见时难别亦难”，天刚亮便无情地催促织女踏上“鹊桥归(...)
孔子说：“学了（知识）然后按一定的时间复习它，不也是很愉快吗？有志同道合的人从远方来，不也是很快乐吗？人家不了解我，我却不恼怒，不也是道德上有修养的人吗？”曾子说：“我每天多次反省自己：替别人办事是不是尽心竭力了呢？同朋友交往是不是诚实可信了呢？老师传授的知识是不是复习了呢？”孔子说：“我十五岁开始有志于做学问，三十岁能独立做事情，四十岁（遇事）能不迷惑，五十岁知道哪些是不能为人力所支配的事情，六十岁能听得进不同的意见，到七十岁才做事才能随心所欲，不会超过规矩。”孔子说：“温习学过的知识，可以从中获得新的理解与体会，那么就可以凭借这一点去做老师了。”孔子说：“只学习却不思考，就会迷惑;只空想却不学习，就会疑惑。”孔子说：“颜回的品质是多么高尚啊！一竹篮饭，一瓢水，住在简陋的小巷子里，别人都忍受不了这种穷困清苦，颜回却没有改变他好学的乐趣。颜回的品质是多么高尚啊！”孔子说：“知道学习的人比不上爱好学习的人；爱好学习的人比不上以学习为乐趣的人。”孔子说：“我整天吃粗粮，喝冷水，弯着胳膊做枕头，也自得其乐。用不正当的手段得来的富贵，我把它看作天上的浮云。”孔子说：“多个人同行，其中必定有人可以做我的老师。我选择他好的方面向他学习，看到他不善的方面就对照自己改正自己的缺点。”孔子在河边感叹道：“时光像流水一样消逝，日夜不停。”孔子说：“军队的主帅可以改变，普通人的志气却不可改变。”子夏说：(...)
（1）明明：光采夺目的样子。在下：指人间。（2）赫赫：明亮显著的样子。在上：指天上。（3）忱：信任。斯：句末助词。（4）维：犹“为”。（5）位：同“立”。适（dí）：借作“嫡”，嫡子。殷嫡，指纣王。《史记·殷本纪》：“帝乙长子曰微子启。启母贱，不得嗣。少子辛，辛母正后，辛为嗣。帝乙崩，子辛立，是为帝辛，天下谓之纣。”（6）挟：控制、占有。四方：天下。（7）挚：古诸侯国名，故址在今河南汝南一带，任姓。仲：指次女。挚仲，即太任，王季之妻，文王之母。（8）自：来自。挚国之后裔，为殷商的臣子，故说太任“自(...)

相关赏析

夫婿朝回初拜侯。
说得好孤凄！
日日惜春残，春去更无明日。拟把醉同春住，又醒来岑寂。
短短的一首七言绝句，颇能显现李白的风格特点，即艺术表现上的主观倾向。热爱故乡是一种崇高的感情，它同爱国主义是相通的。诗人的故乡是他从小生于此，长于此的地方，作为祖国的一部分，那种形象尤其令诗人难以忘怀。李白这首诗写的是闻笛，但它的意义不限于描写音乐，还表达了对故乡的思念，这才是它感人的地(...)
况有狂朋怪侣，
题目。理会的。刷、刷、刷，刷、刷、刷，刷、刷、刷来刷、刷、刷。好也，挝抢肺吃哩。伯父，诗就了也。你又来了，好个没记性的，拿来。小大哥，你好能染也。暮史朝经务进修，妙、妙法莲花经。你怎的？飘零踪迹寄神州。十年勋业频看数，千里家山空倚楼。公瑾处贫曾谒鲁，仲宣到此错疑刘。尊贤若肯垂青顾，便是书生得志秋。喧满凤凰楼，一了有这句唱。你看这厮。婆婆，恰才婶子儿拜我时，有些气喘。我可也难问他，你问婶子儿，因何这般气喘？婶子，你如何这般气喘？不瞒伯娘说，有亡夫半年身孕也。员外，恰才我问婶子来，他说有半年的身孕。在家里住呵，则怕不方便么？婆婆，你与我收拾了后面那所宅儿者。员外，西头闲着那所宅儿，着他子母儿每住，却不好那？婆婆，你也道的是。王秀才，你与我收拾了西头那所宅子者。那房子赁与人了。你看波，我昨日日西时，打那里过来，尚兀自贴着帖子，写着道"此房山赁"，今日这早晚，可早赁与人也。他昨日半夜里就搬过来了。不拿住他犯夜？他拣的时辰。快与我收拾了者。姑夫，不要闹，我则赶了他去则便罢。可怎么好，我才吃了他一只鸡。哥哥，你可休怪，如今姑夫家有个亲眷来了，要这房儿与他住哩，你搬了去罢，无奈何搬一搬。怎么不肯？你有些甚么家活搬不了？先把那破床抬出去，一张旧桌子，两张折板凳。再有些甚么家活(...)

作者介绍

叶参 叶参（九六四～一○四三），字次公，湖州乌程（今浙江湖州）人，寓长洲（今江苏吴县）。一说字次清，缙云（今属浙江）人。真宗咸平四年（一○○一）进士（《宋诗纪事补遗》卷四小传）。历知宣州、苏州。仁宗景祐元年（一○三四）知越州（《嘉泰会稽志》卷二）。以光禄卿致仕。庆历三年卒，年八十。事见《宋景文集》卷五九《叶府君墓志铭》。